interview met Debbie Molhuizen over de Tussentijd
“Het was in 2005. Ik zat op een kleedje in mijn huis met boeken over filosofie en religie om me heen. Schriftje erbij – ik begon te schrijven en er kwam een cirkel, een plek in het midden van het land. Ik schreef de woorden “we leven in een tussentijd”. “
Debbie Molhuizen had een eenmanszaak in het faciliteren van leerprocessen voor bedrijven. Ze wilde meer en nam de tijd. Ze las, mijmerde en sprak met mensen over haar ideeën. Ze creëerde voor zichzelf een tussentijd, een tijd waarin een nieuw bedrijf geboren kon worden. Deze tijd leidde ook tot het ontstaan van het boek ‘De Tussentijd, route naar verbindend leiderschap’ dat vorig jaar verscheen.
“In december 2006 ging ik met mijn vriend naar Sri Lanka. De ochtend na onze aankomst werden we door de tsunami getroffen. We hebben moeten rennen voor ons leven. We hebben het overleefd maar dat was voor mij niet zonder confrontatie met mijn oerangst. Ik moest nog meer vertragen en leren zijn met die angst. Dit is wat de kosmos mij gaf in mijn tussentijd: ik werd met geweld in de stilte gezet. Ik heb veel energie en ik ga. En juist als ik onzeker word, word ik stellig – dat is mijn zwakte. Er is kracht nodig voor ik stil kan zijn. Het goddelijke zit in ons en we mogen daar contact mee maken. Dat gaat echter niet vanzelf, er is energie en dynamiek om ons heen voor nodig. Het is de derde natuurramp die ik meemaak, twee rampen waren blijkbaar niet genoeg, het drong niet door. Ik denk dat de kosmos mij iets duidelijk wilde maken, ik mocht nog meer tussentijd ingaan. De signalen die in je leven gegeven worden kun je je eigen maken en je kunt leren er oog voor te hebben. Ze liggen allemaal voor je neus, je hoeft er alleen maar bij stil te staan.”
Molhuizen betrok met haar nieuwe bedrijf De Tussentijd een rustieke villa in Maarn, met prachtig uitzicht op gras en bos. Ze biedt er ruimte aan bedrijven om leiderschap te ontwikkelen. “Het is zwaar om stilgezet te worden en de verdieping in te gaan, om te leren zijn met je gevoelens. Vertragen, verstillen, verstaan, bewust worden en bewust zijn met wat er is: dat zijn we verleerd. Als het even wat minder is op je werk of in je relatie dan helpt het als je dat kunt laten bestaan. Het beschouwen, bekijken, zonder dat je in de handeling schiet. Je mag voelen wat je nodig hebt en hoe je dat in contact kunt brengen met de ander – dat is de grote uitdaging. Ik zie heel veel mensen angst hebben voor die periode in het leven. Het is mijn missie om het aantrekkelijk te maken in verbinding met jezelf en anderen te zijn. Dat heb ik hier te doen, op deze mooie plek. De tussentijd ingaan is een opgave, maar als je er door heen bent – wauw: wat zijn er dan een kansen en mogelijkheden. Wat groei je dan en wat komen er
weer een nieuwe dingen op je weg. De kosmos beloont per direct.”
Er vindt een verschuiving plaats van bezinnende vragen, ziet Molhuizen. “De kerk was de plek voor bezinning en trage vragen. Die vragen worden nu elders gesteld. Mijn klanten zijn bedrijven. In dit huis faciliteren we mensen in leersituaties. We bieden reflectie en maar weinig mensen vinden dat in eerste instantie boeiend. Zij zien het nut er niet van in en het is ook niet direct zichtbaar. Toch zit daar de groei, daar mag je op durven vertrouwen. Wij ondersteunen mensen op weg naar de stilte. Mensen komen van alles tegen in de stilte en we begeleiden hen om dat een plek te geven. Zij worden vrijer en kunnen daarna weer meer hun plek pakken in de zakelijkheid.
Ik ga met bedrijven aan de slag om de bezieling naar boven te halen, om zakelijk en spiritueel te verbinden. Eigenlijk ben ik een voorganger in bedrijven: ik zet aan tot reflectie. Ik stel de trage vragen. Met elkaar mag je ontdekken wat ieders waarheid is, je waarden, je bezieling. Je bent hier niet alleen voor de materie – je wilt je wezen ontwikkelen. En dat mag steeds meer binnen organisaties. Vooral mannen in de top vinden het nog lastig. Daar gaat het over macht, bezit, positie. Tegelijk leeft er een grote behoefte om met een intensere betrokkenheid aanwezig te zijn op het werk. Mensen willen ontdekken wat hun eigen kracht en talenten zijn, en wat ze in de wereld voor opdracht hebben, waartoe ze hier zijn. Je kunt het een goddelijk opdracht noemen. Ik zeg: je bent hier niet voor niks, je hebt hier echt iets te doen.”
Zie ook: Trage vragen, interview met Debbie Molhuizen.
De Tussentijd, route naar verbindend leiderschap, Ten Have 2010
terug naar: start
Dit is de site van Diana Vernooij